sporządzać — ndk I, sporządzaćam, sporządzaćasz, sporządzaćają, sporządzaćaj, sporządzaćał, sporządzaćany sporządzić dk VIa, sporządzaćdzę, sporządzaćdzisz, sporządzaćrządź, sporządzaćdził, sporządzaćdzony «wykonywać coś, robić coś, np. przygotowywać pisma,… … Słownik języka polskiego
sporządzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sporządzaćam, sporządzaća, sporządzaćają, sporządzaćany {{/stl 8}}– sporządzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sporządzaćdzę, sporządzaćdzi, sporządzaćrządź, sporządzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} robić, wykonywać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
akt — m IV, D. u, Ms. akcie; lm M. y 1. «czyn, działanie, wykonanie, spełnienie czegoś jako objaw zewnętrzny, fizyczny lub jako proces psychiczny» Akt agresji. Akty dywersji. Akt poznania. Akt rozpaczy, woli. 2. «czynność urzędowa, oficjalna,… … Słownik języka polskiego
grafik — m III, Ms. grafikkiem 1. DB. a; lm M. grafikicy, DB. ów «artysta wykonujący prace z dziedziny grafiki artystycznej; rysownik, ilustrator wykonujący prace z dziedziny grafiki użytkowej» 2. D. u, B.=M.; lm MB. i «wykres ilustrujący przebieg zjawisk … Słownik języka polskiego
kodycyl — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów praw. «późniejszy dodatek do testamentu; rozporządzenie majątkiem na wypadek śmierci, bez ustanowienia spadkobiercy» Sporządzić kodycyl. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kserokopia — ż I, DCMs. kserokopiapii; lm D. kserokopiapii (kserokopiapij) «kopia dokumentu, rękopisu itp. wykonana za pomocą kserografu; odbitka kserograficzna» Sporządzić kserokopie listów. ‹gr. + łac.› … Słownik języka polskiego
mapa — ż IV, CMs. mapie; lm D. map «płaski obraz powierzchni Ziemi (także nieba lub ciała niebieskiego) przedstawiony w zmniejszeniu za pomocą umownych znaków i odpowiedniego rzutu, czyli odwzorowania kartograficznego» Mapa komunikacyjna, lotnicza,… … Słownik języka polskiego
narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… … Słownik języka polskiego
odpis — m IV, D. u, Ms. odpissie; lm M. y 1. «kopia oryginału, tekst odpisany» Odpis dokumentu, umowy. Odpis aktu stanu cywilnego. Odpisy z akt sprawy. Uwierzytelniony odpis testamentu. Sporządzić, zrobić odpis. Złożyć gdzieś odpis dyplomu, świadectwa. 2 … Słownik języka polskiego
odpisać — dk IX, odpisaćpiszę, odpisaćpiszesz, odpisaćpisz, odpisaćał, odpisaćany odpisywać ndk VIIIa, odpisaćsuję, odpisaćsujesz, odpisaćsuj, odpisaćywał, odpisaćywany 1. «odpowiedzieć w formie pisemnej na czyjeś pismo, na czyjś list, dać komuś pisemną… … Słownik języka polskiego
pełnomocnictwo — n III, Ms. pełnomocnictwowie; lm D. pełnomocnictwonictw 1. «prawo prowadzenia w czyimś zastępstwie pewnych spraw lub w ogóle działania w czyimś imieniu na podstawie upoważnienia wydanego przez mocodawcę; plenipotencja» Formalne, urzędowe… … Słownik języka polskiego
